Düşenler, kalkanlar

Evet bugün The White Stripes hakkında öğrendiklerim yetmedi. Biraz da bugünlerde üzerimize yağan müzik saldırısıyla ilgili biraz yorum, biraz bilgi, biraz da dosya vereyim dedim.

Gelmeyen gün geldi! Metallica ironisi yaptığımı biliyorsunuz. Oldukça yükselen beklentilere karşılık vermek istedikleri albüm Death Magnetic'ten -aslında beklentileri de kendileri yükselttiler, harika oluyor, şöyle iyi böyle iyi oluyor diyerek- ilk şarkıyı, The Day That Never Comes'ı dün itibariyle sitelerinden dinlemeye sundular. Metallica dilinden konuşmayan bir insan olarak şarkı hakkında olmuş olmamış demem abesle iştigal kaçar. Genel gözle bir yorum yapacak olursam bir radyo hiti değil, hatta radyo hiti olabilmesi için yarısını atmak gerekir bu halinin. Metallica'dan anlayan (!) birileri çıkar da olmuş olmamış der de o zaman biz de sallarız artık tabii ya olmamış diye. Bana şimdi soracak olursanız iç bayıyor arkadaş ne yalan söyleyim, daha iyi şarkı gelirse kulağıma bildiririm. The Day That Never Comes'ı indir

Staind de daha önce geçirdiğim pardon bildirdiğim üzere albümünü düşürmüştü internet alemine. Illusion of Progress bildiğimiz gibi. Sürpriz yok. Daha şarkı isimlerine bakarken bu filmi kaçıncı kez izlediğinizi söylüyorsunuz kendinize; Lost Along The Way, Break Away, Raining Again, Save Me. Şöyle bir sözleri dinleyim diyorsunuz, hayat hala kötü ve yolun sonu ölüm. Aaron Lewis kardeşim kendimi kafeste gibi hissediyorum sürekli demiş. (Kendi sesini duymaktan ve yüzünü görmekten olabilir mi acaba)

Amerikan gruplarında böyle bir fenalık geçirten tek düzelik mevcut açıkçası. Bu Staind'in 6. albümü mesela. 3 Doors Down da yeni albüm yaptı, bi önceki albümdeki riffleri alıp albüm yapıyoruz diye yutturacaklarını sanıyorlar herhalde. Nickelback'in kaç albüm yaptığını sayan var mı? Kendi oyun alanlarında Grammy'leri paylaşıp dursunlar gelin biz misler gibi adaya dönelim, ordan güzel kokular var.

Bloc Party'nin dün piyasaya düşeceğini müjdelemiştim. Birileri albüm yaparken biraz Wampire Weekend dinlemiş herhalde dedim albümü ilk döndürdüğümde. Tempo biraz daha düşmüş, şarkı kalitesi de. Bir Helicopter, bir Like Eating Glass bulamadım Intimacy'de ama çok kötü de diyemiyorum, baştan sona keyifle dinledim çünkü. Trojan Horse'u önceki postta övmüştüm, bu postta bi kere daha övmek istiyorum. Halo, Mercury, Trojan Horse, One Month Off şimdilik gözüme batanlar. Signs ise Bloc Party'nin kendisine açtığı yeni bir kapı. İndireceğiniz şarkı ise albümü ve yazıyı kapatan şarkı; Ion Square.