Arctic Monkeys - Humbug

Yazının başlığını çok düşünmedim aslında, albümü 3. ve 4. dinleyişimden sonra aynı başlık geliyordu gözümün önüne: Arctic Monkeys: Çocuklar büyüyor. Yine de bu kadar süredir beklenen bir albüm için subjektif bir başlık yerine albüm ismini koyayım dedim sonra. En alt kısma inip link arayanlara torrent sitelerini öneririm yine, zira albüm çıkma tarihlerinden genelde 1 ay önce neredeyse mükemmel kalitede düşüyor kayıtlar. Kurtuluşu ne olacak bu işin hep beraber göreceğiz.

Alex Turner The Last Shadow Puppets projesiyle turnayı gözünden vurdu 1-1.5 senedir. Miles Kane ile oluşturdukları etkili oluşum kabına sığmadı, yan projeden çıktı turnelere döküldü. Bana sorarsanız Arctic Monkeys'den çok daha öteydi yaptıkları iş. Çok büyük bir Monkeys fanı olmasam da gençleri duyar duymaz sevdim ama yaptıkları iş punk altı yüksek enerjili indie rock müzikti sonuç olarak ilk iki albümde. Aynı işi The Libertines'de de beğendik, Monkeys'den sonra olsa da Reverend And The Makers'da da beğendik. Shadow Puppets'da duyduğumuz ise gerçekten orjinale yakın bir müzik, yüreğin bir parçasına dokunan, müzik tarihinin ucunda da olsa bahsedilebilecek bir albüm. Belki de bu yüzdendir Alex'ci tayfa The Age Of Understatement ile keyiflenirken Monkeysciler telaşlandı grubu kaybedebilecekleri için. Ama görünüşe göre grup da büyümeye karar vermiş Alex'in yolunda.

Albümün prodüktörlüğünü Queens Of The Stone Age'den Josh Homme'un yapması eminim ki çoğu kişiyi heyecanlandırdı. Şu an piyasanın en yetenekli adamlarından biri olarak anılmasının yanında dehasını kimse tartışma gereği duymuyor. Kendisi albüm kayıtları sırasında yaptığı açıklamalarda kafamızı biraz daha yamulttu:

''Kaydederken Hendrix ve Cream dinliyoruz ve yaptığımız iş Black Sabbath koleksiyonundan çıkmış gibi duruyor.''

Albümün açılışıyla kendisini hissettiren bu sert havanın hangi yörelerden çıktığı hakkında bir fikir oluşturuyoruz böylece. My Propeller alıştığımız hızlı Monkeys açılışlarından biriyle karşılamıyor bizi, ama karşımızda Shadow Puppets da yok. Vokallerine Caleb Followill geçse rahatlıkla Kings Of Leon yapmış diyebileceğim bir şarkı, seksi, biraz karanlık ve daha olgun. Hemen arkasından ilk single Crying Lightning geliyor, Favorite Worst Nightmare'in yoluna en yakın isim albümde. Nakarattan sonra patlayan gitar ve davullar ve alışılmamış gitar solosu grubu indie'den çıkarıyor, Arctic Monkeys artık bir rocknroll grubu. Hemen bozulmayın eski fanatikler, Dangerous Animals sizin için yazılmış, Fake Tales Of San Francisco'nun Humbug versiyonu, biraz daha ciddisi. Sharpen the heel of your boot, and you press it to my chest and you make me wheeze, and to my knees you do promote me. Büyüyorlar demiştim değil mi? Ve tamam Shadow Puppets etkileri diyoruz Secret Door'un başında ama yine yanılgı. Bu albümün Shadow Puppets'la tek ortak noktası Alex Turner. Grup kendi yolunu çiziyor Secret Door'da da, yine KoL albümünden örnek vereceksem bu albümün Use Somebody'si bu şarkı, oldukça başarılı. Albüm akıp gidiyor, uzun süre dinlenecek olduğunu garanti ediyor, Fire And The Thud'un güzel akışında. Burada albümün ikinci kısmının başladığını söylemek mümkün, Potion Approaching adeta bir ayraç gibi. Albümün en umut veren 3 şarkısı geliyor arka arkaya, ilk dinleyişimde budur dediğim Cornerstone, insanın içinde gittikçe büyüyen Dance Little Liar ve Sabbath'tan kopmuş Pretty Visitors. İkinci kısım birinci kısıma çok rahat basar diyorum şimdiden. Son olarak Doors'umsu bir kapanış şarkısı The Jeweller's Hands, yine karanlık, nerede eski Monkeys'ler dedirten.

Arctic Monkeys diskografisi için bir milestone olacak bu albüm, şimdiden rahatlıkla söyleyebiliriz. Sözler büyümüş, müzik olgunlaşmış ve Monkeys'in önünde yeni kapılar açılmış durumda. Grup dağılsa bile potansiyelini artık yansıtan Alex'in her daim müzik piyasasında olacağını görmek güzel diyorum ve 7 diyorum 10 üzerinden. İlk iki albüm belki daha yüksek puan alır ama çocuklar büyüyor ve şimdiden büyüklerin piyasasında tutunacaklarını gösteriyorlar, bu bakımdan önemli.