Uzun bir yazı yazmıştım Keane hakkında aslında, takip edenler hatırlayacaktır. Sonra bilinmedik bir şekilde iki tane post silindi blogdan, tabii ki bu benim hatam kopyalarını almadığımdan dolayı. Tekrardan aynı şeyleri yazmak zor olacak fakat bu albümün yorumunun da bu blogda durmasını istediğimden dolayı bişeyler yazmak iyi olacak.Önceki yazıda da belirttiğim gibi Perfect Symmetry Keane diskografisinin tam ortasında duruyor. Hopes and Fears hüznünün bir kısmını taşımakla birlikte Under The Iron Sea'nin de uçukluğunu üzerinde hissettiriyor. Hopes And Fears melodikliğini Under The Iron Sea'nin elektronik saflarında birleştiriyor.
Tom Chaplin'in uyuşturucu bağımlılığından kurtulmasından sonra ''yazdığım en iyi şarkılar'' demecini pek onaylamıyorum fakat saygı duyuyorum, ayık kafayla çok daha güzel şarkılar yazacağına eminim zamanla. Bu albümde de albümün adını taşıyan şarkının lokomotifliğinde Love Is The End, Spiralling, Lovers Are Losing gibi güzellikler var. Çıktığından beri fikrim hala değişmedi, 10 üzerinden 6,5'tan 7'likbu albüm, daha iyilerini vaadetmesi de ayrı bir güzelliği.
Keane - Perfect Symmetry
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder